*คำเตือน บทความนี้อาจมีคำหยาบ ท่านที่รับคำหยาบไม่ได้ให้กดออกไปเลย
**คำเตือน 2 เรื่องนี้อาจจะเกิดขึ้นกับหลายๆ คน แต่เราจะแก้ไขปัญหานี้อย่างไง ลองเสนอมา
โดยส่วนตัวแล้ว ผมค่อนข้างที่จะจริงจังกับงานที่ผมชอบ คือเอาง่ายๆ ผมชอบทำอะไรผมจะทำจริงจังมาก คือทำให้งานออกมาได้ดีที่สุด ผมขอเล่าประสบการณ์ทางด้านงานของผมในส่วนของการดีไซน์ ซึ่งจริงๆ แล้วผมไม่ได้จบด้านออกแบบดีไซน์มาโดยตรง แต่ด้วยความชอบของผม ผมเลยเลือกที่จะทำงานดีไซน์เป็นหลัก และผมก็สนุกกับการออกแบบต่างๆ มันมีความท้าทายในตัวของมันเอง ตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้ นำเสนองานออกแบบของเราให้กับหลายๆ คนดู ในใจก็คิดแหละว่าเขาจะต้องชอบ และถ้าผลลัพธ์มันออกมาในด้านบวก แน่นอนผมจะภูมิใจกับงานออกแบบของผมมากๆ
แต่สิ่งที่ทำให้ผมนั้น เริ่มเหนื่อย เริ่มรู้สึกว่าท้อ รู้สึกว่าเฮ่ยทำไมวะ เราทำได้ไม่ดีเหรอ มันไม่มีความสวยงามลงตัวเลยเหรอ สิ่งที่บรีฟมา มันไม่ได้ตรงกับที่คุณต้องการเลยซักข้อเลยเหรอ คุณต้องการอะไรกันแน่ ยกอะไรมาพูดต่างๆ มากมาย แต่ไม่พูดในงานที่ทำว่าต้องแก้ตรงไหน ปรับยังไง มันทำให้ผมสับสนวุ่นวายอยู่ในใจมาซักระยะนึงแล้ว เลยเกิดคำถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น เราแม่งแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ เราแม่งควรมาทำงานสายนี้มั้ยแม่งอะไรก็กลายเป็นว่าดูแย่ไปหมดเลยในตอนนี้
อาจจะเป็นช่องว่างระหว่างวัยกับคนที่ออกแบบ กับคนจ้างงานไหม ว่าความสวยงามของแต่ละคนของแต่ละวัยนั้น มันมีความสวยงามแตกต่างกันออกไป ซึ่งตรงนี้บรีฟงานออกมาแล้ว เหมือนจะเข้าใจกันในตอนแรก พอทำออกมาแล้วกลับกลายเป็นว่าแบบนี้ไม่ใช่เปลี่ยนความคิดใหม่ แบบก็ต้องแก้ใหม่อีก สรุปว่าที่พูดกันครั้งแรกเนี่ย คืออะไร สรุปแล้วสรุปอีก บลาๆ อะไรกันวะเนี่ยสับสนไปหมดแล้ว แล้วที่ถูกต้องคืออะไรวะ
มาถึงตรงนี้แล้ว ระยะเวลางานและอื่นๆ มันก็ล่วงเลยมาเกือบเดือนแล้ว แต่ยังไม่มีอะไรคืบหน้า พอคุยกัน นัดสรุปงานในแต่ละระยะ กลายเป็นว่า ทุกครั้งที่มีการประชุมกัน จะมีการเปลี่ยนแนวความคิดใหม่ไปเรื่อยๆ หรือว่ามันเป็นปกติของการทำงานกับคนที่วัยสูงๆ ไปแล้วจะยังไงก็ได้เหรอ ผมคิดว่าแบบนี้มันเสียเวลามาก ซึ่งในส่วนนี้ผมได้อธิบายเป็นขั้นตอนแล้วในการทำงานว่าต้อง 1-2-3-4 ทำแบบนี้เหมือนกับนับ 1 ใหม่ทุกครั้งที่มีการประชุมกัน ครั้งนี้ผมยอมรับไม่ได้ เกิดมีการใส่อารมณ์เข้ามากับผม ผมโดนเต็มๆ ชักแม่น้ำทั้ง 5 มาหมด ด้วยความที่ผมยังเป็นผู้น้อยจึงไม่ค่อยจะมีพลังในการเจรจาในเรื่องนี้ เพราะว่าเป็นการพูดคุยกันด้วยอารมณ์ ไม่ใช่เหตุผล ยึดตัวเองเป็นศูนย์กลาง แล้วสุดท้ายเป้าหมายของเรายังจะเป็นที่เดียวกันอยู่ไหม แม่งโคตรท้อ ท้อเหี้ยๆ
ใครมีประสบการณ์ทำงานที่ทำให้รู้สึกเหี้ย แชร์มาดิ้